Qeveria aktuale duket se e ka humbur kontrollin mbi vendin, ndërsa niveli i korrupsionit zyrtar ka arritur kulme alarmante. Pas 12 viteve në pushtet, qeverisja e Edi Ramës duket në lëngatën e fundit. Pas zgjedhjeve të 11 majit, nëse Partia Socialiste nuk siguron një koalicion me partitë e vogla, është shumë e mundur që të mos arrijë të formojë qeverinë – një situatë që ngjason me rastin “Kurti” në Kosovë.
Një tjetër tregues i qartë i rrënimit institucional është përshkallëzimi i kriminalitetit. Vetëm një natë më parë, katër persona ranë viktimë e një atentati, ndërsa muajt e fundit janë shoqëruar me rritje të ndjeshme të rasteve të dhunës dhe pasigurisë publike. Këto fakte dëshmojnë se shteti ka humbur kontrollin mbi rendin dhe sigurinë.
Një realitet po aq shqetësues është përfshirja e funksionarëve të lartë në korrupsion. Shumë prej tyre tashmë po përballen me akuza konkrete për shpërdorim detyre dhe përvetësim të fondeve publike. Pabarazia, pandëshkueshmëria dhe klientelizmi kanë minuar thelbin e qeverisjes.
Në këtë klimë të rënduar, pakënaqësia e akumuluar e qytetarëve pritet të shprehet me votë. Por ndryshimi nuk do të vijë si meritë e opozitës. Opozita shqiptare, e fragmentuar dhe shpesh e kompromentuar, nuk ka arritur të ndërtojë besim dhe të krijojë një platformë të besueshme për të ardhmen. Kjo i hap rrugën subjekteve të reja dhe të vogla që, në mungesë të alternativave të qarta, mund të bëhen faktorë vendimtarë në formimin e qeverisë së re.
Në këto zgjedhje, fitorja më e madhe duhet të jetë ajo e qytetarëve. Ata duhet të gjykojnë me maturi mbi qeverisjen e deritanishme dhe të reflektojnë mbi të ardhmen. Pyetja është: a do të zgjedhin “të mëdhenjtë” që kanë vjetërsuar pushtetin, apo të rinjtë që shpesh mbartin të njëjtin mentalitet të konsumuar?
Zgjedhjet e 11 majit janë më shumë se një garë politike. Ato janë një provë për ndërgjegjen qytetare.
