5.6 C
Pogradec
4.4 C
Korçë
3.8 C
Bilisht
3.6 C
Ersekë
3.7 C
Maliq
5.3 C
Liqenas
Monday, December 2, 2024

Emigrimi sërish një problem i madh. Pse po rriten shifrat?

- Advertisement -
Dhuna dhe varfëria po i shtyjnë të dëshpëruarit drejt vendeve të punës dhe sigurisë, shkruan The Economist

Emigracioni i paligjshëm po bëhet një barrë e rëndë për shumë qeveri në të dyja anët e Atlantikut.

Ka filluar të përdoret sërish rruga detare e emigracionit midis Afrikës Perëndimore dhe Canary Islands, një kalim aq i rrezikshëm sa ishte shmangur për vite me radhë: rreth 30,000 njerëz janë përpjekur të bëjnë kalimin deri tani në vitin 2023.

Shtete si Gjermania, dikur miqësore me azilkërkuesit, po ulin përfitimet dhe po shpejtojnë dëbimet nga vendi. Këtë vit, gjysmë milion njerëz mund të përshkojnë Gap Darién, ngushticën që lidh Kolumbinë me Panamanë, për të arritur në Shtetet e Bashkuara.

Ky numër është mbi katër herë më i lartë se përpjekjet për kalim gjatë viteve 2010.

Ndërkohë, emigracioni i autorizuar është rritur gjithashtu. Një raport i fundit nga OECD, një klub që përbëhet kryesisht nga vende të pasura, zbuloi se 38 anëtarët e tij pranuan një rekord prej 6.1 milionë emigrantësh vitin e kaluar.

Sipas llogaritjeve nga The Economist, emigracioni drejt vendeve të pasura po rritet me ritmin më të shpejtë që prej 15 vjetësh (shih grafikun 1). Në të gjithë OECD-në, rreth 10% e njerëzve jetojnë në vende ku nuk kanë lindur.

Ka një sërë faktorësh që i shtyjnë njerëzit të zhvendosen drejt vendeve perëndimore më tërheqëse. Konfliktet në disa pjesë të Europës, Lindjes së Mesme dhe Afrikës Nënsahariane, po i shtyjnë me miliona njerëz të emigrojnë.

(Rreth 4.7 milionë ukrainas janë larguar nga vendi i tyre në shtete të tjera europiane). Varfëria e skajshme gjithashtu i shtyn njerëzit të zhvendosen, po ashtu edhe krimi dhe dhuna e grupeve kriminale.

Shumica e emigracionit ndodh brenda rajoneve, jo nga vendet e varfra në vendet e pasura. Por sidoqoftë, siguria e vendeve perëndimore është një faktor që i tërheq emigrantët.

Tregjet e shtrënguara të punës në vendet e pasura janë një tjetër tërheqje e madhe. Mbi 70% e emigrantëve në të gjitha vendet e OECD-së janë të punësuar dhe ky numër vazhdon të rritet. Pagat mesatare në BE tani janë mbi 12 herë më të larta se ato në Afrikën Nënsahariane.

Numri i njerëzve që dëshirojnë të emigrojnë, vetëm sa do të rritet në vitet e ardhshme. Disa shqetësohen se ndryshimi i klimës mund të shkaktojë një eksod.

Një shqetësim më i madh, nga këndvështrimi i vendeve të pasura, ka të bëjë me demografinë: ndërsa ato rriten, do të kenë nevojë për më shumë punë të importuar.

Për dekada, emigrimi neto në disa shtete të pasura ka zënë një pjesë më të madhe të popullsisë totale sesa lindjet neto (shih grafikun 2).

Gati 15 milionë banorë gjermanë, sa 18% e popullsisë, janë emigrantë të brezit të parë, një përqindje më e lartë se kulmi që arriti Amerika në vitet 1890.

Zyrtarët që mbikëqyrin kufijtë e kanë të vështirë të përballojnë gjendjen e krijuar. Një problem është se ndërlikimi i udhëtimeve migratore të njerëzve po mjegullon një dallim që mbështetet rreptësisht nga e drejta ndërkombëtare.

Ky është dallimi midis refugjatëve (pra, atyre që nuk mund të kthehen në vendet e origjinës për shkak të “frikës se do të persekutohen”, të cilët kërkojnë ndihmë nëpërmjet sistemeve të azilit), dhe emigrantëve të tjerë.

Numri i personave që kërkuan azil në vendet e OECD-së vitin e kaluar arriti një rekord prej 2 milionë njerëzish.

Për më tepër, kushdo që shkel në një vend nënshkrues të Konventës së OKB-së për Refugjatët, e vitit 1951, mund të paraqesë një kërkesë për azil. Kjo pengon përpjekjet e qeverive për të ulur numrin e të ardhurve.

Çfarë ndodh nëse dikush që i shpëton mjerimit, dëshiron edhe një punë? Skemat e emigracionit për motive punësimi, janë shumë të vogla për të përballuar ofertën e punës emigrante ose kërkesën për të.

Kjo i lë sistemet e azilit si një nga kanalet e vetme përmes të cilave emigrantët mund të hyjnë në këto vende, pa rrezikuar dëbimin e menjëhershëm.

Shumë sisteme të pafinancuara dhe të mbingarkuara, po tendosen përtej mundësive. Vendet e pasura mbeten përballë një dileme: si mund të baraspeshohen nevojat e ekonomive të dobësuara nga demografia dhe tregjet e shtrënguara të punës, me politikën delikate të emigracionit dhe azilit?

Kthimi në kontinentin e vjetër

Europa e plakur do të ketë nevojë për gjithnjë e më shumë punëtorë të huaj për të plotësuar nevojat në rritje të tregut të punës, për shkak të demografisë së saj.

Mosha mesatare e Europës, është 44 vjeç, dukshëm më e lartë se ajo e Amerikës, që është 39 vjeç. Sipas një vlerësimi, BE-ja duhet të importojë 50 milionë njerëz gjatë 25 viteve të ardhshme vetëm për të mbajtur popullsinë të qëndrueshme.

Ndërsa mungesat e fuqisë punëtore po rriten, vendet e pasura do të rrisin garën për emigrantët, dhe jo vetëm ata shumë të aftë. Europa ka kërkesa të mëdha për kujdestarë, shoferë kamionësh dhe marangozë.

Burimi: Revista Monitor

Artikuj te ngjashem

PËRGJIGJU

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem shkruani emrin tuaj këtu

- Reklam-

Artijukt e Fundit