Ditën e sotme në Pogradec, një 31-vjeçar tentoi t’i jepte fund jetës. Nën efektin e narkotikëve dhe pas kritikave të familjarëve për të hequr dorë nga përdorimi i tyre, ky shtetas hipi në dritaren e apartamentit në katin e gjashtë, në lagjen nr. 4 të qytetit. Fillimisht, nëna e tij, një grua e moshuar, tentoi të mos e lejonte të birin të hidhej, por më pas dy të rinj, 19-vjeçari Ernest Dautllari dhe Erik Oshafi, të cilët po kalonin pranë pallatit, vrapuan për të ndërhyrë pasi panë 31-vjeçarin që po tentonte të hidhej. Ata ndërhynë dhe neutralizuan situatën, duke shpëtuar jetën e tij. Të rinjtë, të emocionuar, deklaruan: “Nëse shpëtoni një jetë, keni shpëtuar gjithë njerëzimin.”
Njëri prej tyre rrëfeu:
“Ne, në atë moment, ishim në xhami për t’u falur pasi jemi besimtarë. Pasi përfunduam ritualin, u nisëm për në shtëpi. Gjatë rrugës dëgjuam disa gra dhe fëmijë që bërtisnin. Kur ngritëm kokën lart, pamë një djalë në katin e gjashtë, mbi motorin e kondicionerit, që po tentonte t’i jepte fund jetës. Fillimisht, i folëm duke i thënë se nuk duhet ta bënte, sepse ishte ende i ri.
Pas rreth katër minutash, mbërritën dy policë, të cilët ishin njoftuar nga njerëzit e mbledhur në vendngjarje. Policia filloi t’i fliste me fjalë të mira për ta bindur të hiqte dorë nga akti. Ata u përpoqën ta mbanin të qetë për disa minuta, por kur panë se ai nuk po ndryshonte mendje, një polic tentoi të ngjitej lart, por u kthye duarbosh. U ngjit përsëri, por edhe herën e dytë nuk arriti ta ndalonte.
Në atë moment, kuptuam se duhej të ndërhynim. Vendosëm të ngjiteshim vetë, pavarësisht frikës, sepse na erdhi shumë keq për atë person. E njihnim edhe më parë. Fillimisht u ngjita unë, më pas edhe shoku im dhe një polic.
Kur mbërrita lart, pashë që dera ishte e mbyllur. Tentova ta shtyja, por nuk hapej. Më pas, përdora një dru për ta hapur. Kur hyra brenda, pashë që personi po godiste nënën e tij me brryla në fytyrë. Ajo, nga lodhja, e la të lirë. Në atë moment, u hodha drejt tij, i kapa bluzën dhe e tërhoqa brenda. Ndërkohë, thërrisja për ndihmë, sepse ai vazhdonte të tentonte të shkonte drejt dritares për t’u hedhur.
Personi thoshte se ishte i lodhur nga fjalët e njerëzve dhe ndihej i bullizuar. Dukej se nuk ishte në vetëdije të plotë dhe mendoj se kishte konsumuar alkool. Në momentin që e futa brenda, kraharori mu mpirë, sepse nuk më kishte ndodhur kurrë një ngjarje e tillë. U qetësova vetëm kur pashë se aty mbërritën policia, ambulanca dhe zjarrfikësja. Kur e shpëtuam, aty ishin vetëm dy policë; forcat e tjera mbërritën më vonë.
Brenda banesës ishim vetëm unë dhe nëna e tij, e cila ishte e moshuar dhe mezi po rezistonte. E bëmë këtë veprim vetëm për hir të Zotit. Them që kush shpëton një jetë, është njësoj sikur ka shpëtuar gjithë njerëzimin.
Pasi përfundoi ngjarja dhe u larguan policia dhe ambulanca, u larguam edhe ne. Nuk i thamë asgjë familjeve tona. Nuk e dinim që akti ynë ishte bërë publik derisa pamë që lajmi dhe videoja ishin shpërndarë në rrjetet sociale. Ndihemi shumë të lumtur që shpëtuam një jetë njerëzore.”
