Nga: Anastas Kostandini
Ne fasaden e Bashkise se Pogradecit kane qene gjithnje dy hapesira bosh, aty mbi muret e saj te veshur me gur. Shume pak njerez i kane vene re keto dy siperfaqe dhe aq me pak te njohin arsyen e ekzistences se tyre.
Rreth 44 vite me pare, vellai im Rako projektoi dhe zbatoi kete ndertese. Ishte koha kur une ndiqja punimet me padurimin e nje vellai krenar, dhe qendroja rrotull duke vizatuar ngjarjen. Rakoja me tregoi nje dite se cfare parashikonte per fasaden. Deshira e tij me e madhe ishte te shihte vepren time aty, bashkengjitur me vepren e tij, pikerisht ne ato dy hapesira boshe. Endrrat tona rinore!
Vitet rrodhen, dhe une u mora me plot gjera te tjera. Siperfaqet mbeten bosh dhe askush tjeter s’beri ndonje gje aty. Fati e desh qe pas vdekjes se Rakos, te krijoja vepren e pare “E bukura e Liqenit dhe Era Pranverore” (grafike ne hekur), e cila gjeti vendin e merituar ne hapesiren majtas fasades.
Tashme, erdhi dita te vendos vepren e dyte ne krahun e djathte te fasades; nje mozaik me trajta grafike, krijuar mbi motivet e Paftes se Selces.
“Iliria” eshte vepra e dyte, me te cilen plotesohet diptiku i kesaj fasade, por edhe nje enderr e kahershme e imja.
Te dy motivet lidhen me zanafillen e zones sone, me mitet, legjendat dhe traditat qe sa me shume ti njohim, aq me shume zberthejme vetveten.
