Në një fushatë elektorale, kryeministri Edi Rama deklaroi se “Korça është femër”. Një fjali e thjeshtë, por e ngarkuar me simbolikë politike, që u interpretua si sinjal për një drejtim të ri të qarkut nga një figurë femërore. Shpresa e re ishte Romina Kuko, e përfolur gjatë si emri që do të sillte frymën e ndryshimit, imazhin e rinovimit, një alternative përballë hijes së gjatë të Niko Peleshit.
Por zhvillimet e mëvonshme treguan një realitet krejt tjetër. Sipas burimeve, Kuko tentoi të krijonte ndikim mbi disa drejtori dhe institucione vendore, por nuk arriti të vendoste kontroll. Përfundimisht, ajo mbeti pa asnjë post të rëndësishëm, pa një institucion ministror që do ta shndërronte në “Korçën femër” të premtuar nga Rama.
Ndërkohë, Korça mashkull (Niko Peleshi) vazhdoi të mbajë të pandryshuar influencën e tij. Prej vitesh ai ka shtrirë kontrollin mbi çdo institucion të rëndësishëm në qark, duke ndërtuar një rrjet pushteti të qëndrueshëm, që e ka bërë pothuaj të pakonkurrueshëm. Karriera e tij, nga prefekt i Korçës e deri tek titulli i ri si Kryetar i Kuvendit të Shqipërisë, është prova e qartë se pushteti i tij nuk lëkundet nga emra të rinj apo eksperimente politike të Tiranës.
Në këtë mënyrë, “lufta” mes Korçës femër dhe Korçës mashkull nuk ndodhi kurrë. Fitorja i takoi vetëm Peleshit, i cili e ktheu betejën në një monolog të gjatë pushteti. Ndërsa Korça femër, e përfaqësuar nga energjia dhe shpresa për ndryshim, u shua përpara se të ndizte.
Editoriali mbyllet me një të vërtetë të hidhur, në Shqipëri, edhe kur shpallet një shans i ri, rregullat e vjetra vazhdojnë të sundojnë. Dhe Korça femër, për këtë herë, mbeti vetëm një metaforë e pambajtur.
